Mutluluk giyen çocuklar
Bursiyeri olduğum Anadolu Vakfı, eğitim alanında sağladığı burs desteğinin yanında kişisel gelişimlerimiz için de çok yönlü destek programları düzenliyor. Bunlardan bir tanesi, birçok konuda farkındalığımın da artmasını sağlayan fotoğraf atölyesi kursu oldu.
Anadolu Vakfı, düzenlediği fotoğraf atölyesi kursu sonrasında çektiğimiz fotoğraflardan bir sergi düzenledi. Anadolu’nun Yıldızlarından Hayata Bakış sergisi, Anadolu Grubu Genel Merkezi ile grup şirketleri Migros ve Anadolu Sağlık Merkezi’nde toplam 6 gün sürdü. Biz bursiyerler, sergide bulunarak ziyaretçilerimize fotoğraflarımız ve bir sosyal sorumluluk projesi olan sergimiz hakkında bilgi verdik.
Anadolu Grubu çalışanlarının, Anadolu SaÄŸlık Merkezi hasta ve yakınlarının gönüllülük esasıyla aldığı fotoÄŸrafların geliri ile Elazığ’da bir köy okulunun ihtiyacını karşılamak amaçlanmıştı. Alınan her fotoÄŸraf Elazığ’da minik bir kalbi, kış boyu üşütmeyecek; bir çift minik ayağı bütün kış sıcak tutacaktı… Anadolu Vakfı yetkilileri ile Elazığ’a kışlık kıyafetleri teslim etmek için gittiÄŸimizde bunu daha iyi anladım. Küçük de olsa desteÄŸi olan her bireyin, büyük bir mutluluk yarattığını bizzat gördüğümü paylaÅŸmak için de bu yazıyı hazırladım.
Elazığ’da nelere tanık olduÄŸumu merak ederseniz…
Elazığ; Malatya, Bingöl ve Diyarbakır’ın arasında, Fırat’ın kocaman kollarıyla sarıp sarmaladığı bir ÅŸehir. Sıcacık insanlarıyla, yoÄŸun tarihi mirasıyla Elazığ, tam bir Anadolu ÅŸehri.
Okula varıp Müdür Bey ile kısa bir sohbetin ardından, fotoÄŸraflarımızın gelirleri ile alınan kıyafetlerle dolu odaya girdik. Renk renk montlar, kazaklar, her numara botlar, pantalonlar… Bunları bir bir inceliyor, her birinin çocuklarda yaratacağı etkiyi merak ediyorduk. Öğrenciler de yavaÅŸ yavaÅŸ gelmeye baÅŸladılar. Anadolu Vakfı yetkilisi, kısaca neden orada olduÄŸumuzu, onlara bazı hediyeler getirdiÄŸimizi anlattı. Oldukça zeki olan ortaokul öğrencileri, dikkatle dinliyordu. Her birine söz hakkı vererek kendilerini ifade etmelerini istedik.  Birazdan kullanacağım isimler temsilidir.
“Benim adım AyÅŸe, 5. sınıfa gidiyorum. Annem ev hanımı, babam inÅŸaatta çalışıyor. 7 kardeÅŸiz. Büyüdüğümde, doktor olmak istiyorum. Ä°nsanları iyileÅŸtireceÄŸim.”
“Benim adım Ali. 6. sınıfa gidiyorum. Annem ev hanımı, babam iÅŸinden yeni ayrıldı. 5 kardeÅŸiz. Ben de büyüdüğümde doktor olmak istiyorum.”
Ali bunları söylerken, özellikle babasının iÅŸinden yeni ayrıldığını dile getirirken yere baktı, sesi kısıldı…
Elazığ’da birlikte olduÄŸum, diÄŸer tıp öğrencisi okuldaşım Tunahan aÄŸabey ile birlikte doktor olacağımızı söyledik. Gözlerindeki parlamayı görmek, onları motive ettiÄŸimizi anlamak bizler için paha piçilmezdi. Işık, bu çocukların gözlerinde sanki farklı bir maddeye dönüşmüştü…
“Benim adım Zehra. 6. sınıfa gidiyorum. Ben arkadaÅŸlarımın aksine, öğretmen olmak istiyorum. Çünkü geleceÄŸimiz olan çocuklarla ilgilenmek, onları eÄŸitmek istiyorum.”
Bu cümleleri öyle bir ÅŸekilde söyledi ki, sesindeki azim bize de geçti. Ä°nanıyorum ki, gelecekte öğrencileri tarafından çok sevilen bir öğretmen olacak…
Öğrencilerle yaptığımız sohbet sonrası, her bir öğrenciyle tek tek ilgilenerek onlara uyan kıyafetlerden seçtik. HemÅŸire olmak istediÄŸini söylemiÅŸti, kız öğrencilerden biri. Onu, hemen tanıdım ve “Merhaba, HemÅŸire Hanım” dedim, içeri girer girmez. Birden yüzünde öyle bir ifade oluÅŸtu ki; Türk Dil Kurumu, “Mutluluk” kelimesinin açıklaması yerine kullanabilir. Gözlerini kocaman açmış gülümsüyordu. Ben de bu sevincine ortak olarak, bilerek tekrarladım: “Kaç numara giyersiniz HemÅŸire Hanım?”. MutluluÄŸu, gerçek ve sesi cıvıl cıvıldı. Gerekli tüm kıyafetlerden verdikten sonra kocaman sarılarak “Mutlu günlerde giyin HemÅŸire Hanım” dedim. TeÅŸekkür etti ve sevinç içinde sınıfının yolunu tuttu.
Okuldan ayrılıp, uçaÄŸa binmek için Malatya’ya geri döndük. Müdür Bey, tam bir Anadolu insanının misafirperverliÄŸi ve iyi niyetiyle, bize havaalanına kadar eÅŸlik etti. Uzaklarda sandığımız -aslında o kadar da uzak deÄŸil- bizi bekleyen, yüzlerini güldürebileceÄŸimiz, mutluluk götürebileceÄŸimiz çocuklar var. Bu da, katıldığım bir fotoÄŸraf atölyesi çalışmasından doÄŸan sosyal sorumluluk projesinin bana kattığı, önemli farkındalık oldu. TeÅŸekkürler, Anadolu Vakfı…